Li Amedê jineke bi navê Sîbel Ahmetler ji cam û şûşeyên ku hatine avêtin, berhemên nû yên hunerî diafirîne.

“Dema ku li ser sergo û zibilan tiştên kêrhatî dibînim, pir xemgîn dibim. Ez bala xwe didim ser jîngehê û çavkanîyên cîhanê ku mirov çawa israfa bênîr dikin.”